ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΔΥΣΦΗΜΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ???

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΔΥΣΦΗΜΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ???

1.      ΕΣΕΙΣ ΩΣ ΝΟΜΟΜΑΘΗΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΟΜΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ, ΑΦΟΥ ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ Η ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑ ΑΡΧΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΕΥΛΟΓΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ!!

2.       ΟΜΩΣ Η ΑΝΩΤΕΡΩ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ ΕΙΤΕ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΑΣΤΙΚΕΣ!!! ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΙΣΧΥΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ!!

3.       ΕΠΙΣΗΣ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΣΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ «affirmanti incumbit probation»!!!  ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «he who alleges something must prove that allegation» ΔΗΛ. ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ. ΔΗΛ. «το βαρος της αποδειξης το εχει αυτος που ισχυριζεται και όχι αυτος που αρνειται».

4.       ΑΥΤΗ Η ΑΡΧΗ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ!!!

5.       ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΔΔΑ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ (ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΕΣ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ. ΔΗΛ. ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΩΝ ΔΥΣΦΗΜΙΣΤΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΤΟ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ Η Ο ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ!!! 

6.       ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΔΗΛ. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΥΛΟΓΗ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΔΗΛ. ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ, ΔΗΛ. ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ!!! ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ ΓΙΑ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ!!!

7.       ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΕΔΔΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ «KASABOVA v. BULGARIA, Application no. 22385/03,19 April 2011»  ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 58 ΟΤΙ «58.  The statements made by the applicant (see paragraph 13 above) were clearly allegations of fact and not value judgments, and as such susceptible to proof (see Lingens v. Austria, 8 July 1986, § 46, Series A no. 103; Cumpǎnǎ and Mazǎre, cited above, §§ 98‑101; and Flux v. Moldova (no. 4), no. 17294/04, § 36, 12 February 2008). There was therefore nothing inherently wrong with her being asked to demonstrate the truth of her assertions, as required under Article 147 § 2 of the Criminal Code, which embodies the so‑called “presumption of falsity” (sometimes, especially in common‑law countries, referred to as “defence of justification” or “defence of truth”). ΔΗΛ. ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΙΤΩΝ ΗΤΑΝ ΣΑΦΩΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ………ΩΣ EK TOYTOY ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΓΓΕΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΗΣ ΖΗΤΗΘΕΙ (ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ) ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ, ΟΠΩΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ….ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟ «ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ» (ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ «ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ» Η «ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ)».

8.       ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 58 ΤΟ ΕΔΔΑ ΕΙΠΕ ΟΤΙ « The Court has dealt with this matter in the context of civil proceedings in the case of McVicar, and has concluded that it is not, in principle, incompatible with Article 10 to place on the defendant in libel proceedings the burden of proving to the civil standard the truth of defamatory statements (see McVicar v. the United Kingdom, no. 46311/99, §§ 83‑87, ECHR 2002‑III). It later confirmed that ruling in Steel and Morris, subject to the proviso that the defendant must be allowed a realistic opportunity to do so (see Steel and Morris v. the United Kingdom, no. 68416/01, §§ 93‑95, ECHR 2005‑II). It reiterated that point in Alithia Publishing Company Ltd and Constantinides v. Cyprus (no. 17550/03, § 68, 22 May 2008); Wall Street Journal Europe Sprl v. the United Kingdom ((dec.), no. 28577/05, 10 February 2009); and Europapress Holding d.o.o. v. Croatia (no. 25333/06, § 63, 22 October 2009).». ΔΗΛ. ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ McVICAR, ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ, ΑΣΥΜΒΑΤΟ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ (ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ) ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΣΦΗΜΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ. ………ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ Steel and Morris ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟ ΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ……ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.

9.       ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΟΤΙ ΕΓΩ ΩΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ (ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΣ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ.

10.    ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΕΔΔΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 58 ΕΙΠΕ ΟΤΙ «In Rumyana Ivanova it held, in referring to criminal libel proceedings, that a requirement for defendants to prove to a reasonable standard that the allegations made by them were substantially true did not, as such, contravene the Convention (see Rumyana Ivanova v. Bulgaria, no. 36207/03, §§ 39 and 68, 14 February 2008). It recently reiterated that position, again with reference to criminal libel proceedings, in Makarenko v. Russia (no. 5962/03, § 156, 22 December 2009) and Rukaj v. Greece ((dec.), no. 2179/08, 21 January 2010).». ΔΗΛ. ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ  Rumyana Ivanova ΕΚΡΙΝΕ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗΣ, ΟΤΙ Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΣΕ ΕΥΛΟΓΟ ΒΑΘΜΟ (ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ) ΟΤΙ ΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΗΤΑΝ ΟΥΣΙΩΔΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ AYTH THN ΘΕΣΗ, ΞΑΝΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ  Makarenko v. Russia …………..Rukaj v. Greece. (ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΤΟΥ ΝΣΚ).

11.    ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΕΔΔΑ ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡ. 62 ΟΤΙ ««62.  The Court nonetheless considers it necessary to emphasise that the reversal of the burden of proof operated by that presumption makes it particularly important for the courts to examine the evidence adduced by the defendant very carefully, so as not to render it impossible for him or her to reverse it and make out the defence of truth (seeLingens and Leitgeb, at pp. 179‑80; Tollefsen; Barril, at p. 156; and Folea, §§ 30‑32, all cited above). ΔΗΛ. ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΤΟΝΙΣΕΙ OTI H ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΛΟΓΩ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ (ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ) ΚΑΘΙΣΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ (ΕΝΑΓΟΜΕΝΟ) ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ Η ΑΥΤΗΝ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ (PRESUMPTION OF FALCITY) KAI ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ (NA  ΠΕΤΥΧΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ) ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

12.    ΑΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΑΣ. ΔΗΛ. ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΤΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΟΧΙ ΟΤΙ Ο  «Α»  ΥΠΕΒΑΛΕ ΨΕΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΦΕΣΗΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ Η «Β»  ΨΕΥΔΟΡΚΗΣΕ ΣΤΟ ΠΠΑ!!!!!!!